In het centrum van de nationale publieke aandacht wordt de meest actuele en recente politiek nader besproken. Dit vindt plaats in het wekelijkse gesprek met de minister president (MP) en in actualiteitenprogramma's. Dit gesprek mag best kritisch zijn maar dient ook eerlijk te zijn en bovenal objectief en met respect voor de positie van de MP. (ongeacht eigen politieke voorkeur)
Nou, daar mankeert m.i. nog wel het één en ander aan. Daar heb ik in het verleden minder goede voorbeelden van gezien en dat werd afgelopen week in een praatprogramma Jinek nog maar weer eens herhaald. Reden genoeg om in de pen te klimmen.
TV bekende journalisten krijgen de eer voor het houden van het "gesprek met de minister president". Zo af en toe kijk ik wel eens naar deze soms boeiende en soms smakeloze vertoning. Dat leidt bij mij tot instemming of afwijzing dan wel tot ware ergernis.
Een poosje geleden:
Sven Kockelmann (SK) is verslaggever/journalist bij het hernieuwde actualiteitenprogramma Brandpunt van de KRO. Hij wordt vereerd met het te voeren gesprek met de MP. Hij zit met een zekere spanning op zijn gezicht tegenover de immer breed glimlachende MP. Een glimlach die gans Nederland gerust moet stellen, dat het met Nederland goed gesteld is.
SK heeft zich goed voorbereid en vragen overdacht en in zijn hoofd geprent . Na een formeel welkom vuurt hij zijn vragen af als knallende salvo's uit een repeteergeweer want hij heeft maar weinig tijd om aan te tonen wat er allemaal mis met de BV Nederland en de daarvoor verantwoordelijke zit tegenover hem en moet boeten.
SK kijkt met uitgestoken nek en met grote bijna uitpuilende ogen richting zijn opponent als een roofdier, dat op het punt staat zijn prooi te verslinden. Achter de gestelde vragen kun je als toehoorder al destilleren welk antwoord SK verwacht. En als dat antwoord hem niet bevalt (of weggelachen wordt) onderbreekt hij keer op keer heel bruut de MP en komt hij met een vervolg vraag.
Dat werkt niet en dat blijkt. Het is zo niet het wekelijks praatje met de MP maar wordt zo meer de show van SK en mijn ergernis.
Actueel:
Een ander voorbeeld zag ik afgelopen week in het programma Jinek. In dat programma verscheen SGP politicus en fractievoorzitter Kees van der Staaij. Hij zat daar als een vreemde eend in de bijt van een wereld die helemaal de zijne niet is.
Hij werd nader aan de tand gevoeld (die werd bijna getrokken) over zijn artikel in The Wallstreet Journal over de toepassing van het Nederlandse euthanasiewetgeving. Hij vroeg daarvoor internationaal de aandacht voor dat onderwerp. Het artikel was verschenen met een niet gewilde en een wel erg ongelukkige kop er boven. Een aansprekende en prikkelende kop is de vrije keuze van de krant en v.d. Staaij kan daar zelf geen invloed op uitoefenen. Voor Nederland, het standpunt van de SGP en voor Jinek was deze kop fout, één die de lading niet dekte, maar…. wel reden was voor Jinek om der Staaij te verwijten, dat hij "Nederland te kakken had gezet".
Even los gezien van het beladen onderwerp euthanasie wil ik het hier hebben over de wijze van ondervraging. Ik zag daarin bij Jinek namelijk heel veel terug van SK. Zij luisterde amper naar wat van der Staaij zei maar was alleen bezig om haar eigen gelijk te halen.
Zij kon niet het respect opbrengen voor een al zo lange en vaste visie op het euthanasiebeleid van een gevestigd christelijk Nederlands volksdeel. Objectiviteit was ver te zoeken en subjectiviteit overheerste. In het programma zelf werd later nog gezegd, dat zij hem wel stevig had aangepakt. Ik vond het meer onheus en respectloos bejegend.
Ik heb respect voor der Staaij dat hij daar zijn politieke nek heeft durven uitsteken in het hol van de leeuw. Hij was dat, gezien het onderwerp ook wel aan zichzelf en de partij verplicht, vind ik. En Jinek, zij heeft hem niet klein gekregen. Van der Staaij bleef goed argumenteren vanuit zijn geloofsovertuiging.
Jinek is een scherp debater en weet goed leiding te geven in heftige discussies. Jinek is een programma zoals er tegenwoordig wel meer van zijn. Daar worden verschillende onderwerpen, van heel emotioneel beladen tot heel ontspannende onderwerpen samengevoegd tot een (contrasterende) doorsnee van wat nu samenleving heet.
De journalistiek verwijt de politiek vaak verharding (terminologie) in het parlementaire debat. Nou, qua stijl van ondervraging kan de journalistiek er zelf ook wel van!
En ja…..bij gelegenheid blijf ik echt wel kijken naar dat soort programma's als Jinek. Je moet toch weten in welke wereld je leeft en soms ergert……. om je eigen standpunt te kunnen bepalen!
