20170908 Over echte vriendschap, kameraden voor het leven

Ik keek naar het programma:"Hello Goodbye", een programma dat kan bogen op een vaste kern kijkers, met zulke aanvaardbare kijkcijfers , dat het vanaf 2005 zich al weet te handhaven op de Nederlandse buis.  Een typisch Joris Linssen programma zoals wij die wel meer van hem kennen:  met mensen in bijzondere omstandigheden op cruciale momenten van hun leven en met een altijd zo kenmerkende hoge dosis aan menselijkheid.

Een sympathieke programmamaker, die zo gemakkelijk tot de mensen doordringt en hen tot alle openhartigheid  van hun diepste gevoelens weet te bewegen.

En dan komen er hele mooie menselijke verhalen.

Dit keer is dat het weerzien van twee oude mannen, beiden 86 jaar oud. Ze zijn vanaf het moment  dat ze konden lopen al vrienden. Vrienden voor het hele leven en dat door dik en dun.

In de jaren van opbouw na de Tweede Wereldoorlog zochten veel mensen uitdagend naar een nieuw bestaan elders in de wereld.

De ene is in 1951 geëmigreerd naar Canada. De andere, die ook mee zou gaan, was op het laatste moment  door dringende omstandigheden genoodzaakt in Nederland te blijven.

En ver van elkaar verwijderd  is die vriendschap altijd heel close en zo dichtbij gebleven.

Vriendschap die zeer regelmatig werd onderhouden, aanvankelijk via schrift en daarna meegegroeid is met de ontwikkelingen van nieuwe communicatie middelen.

Deze 86 jarigen weten niets van Skype of van e-mail maar ze gebruiken het wel, dat voor hen, aan weerszijden van de grote plas, door kinderen of kleinkinderen, zorgvuldig voor pa of opa geïnstalleerd is.

Een oude man van 86 jaar staat daar nu te wachten op zijn maat, als een kind zo blij, te popelen van ongeduld en spanning. En hij vertelt het verhaal van wat echte vriendschap nu werkelijk is. Het is onmogelijk om dat te vertellen en er inhoud aan te geven. Dat moet je zelf zien, horen en voelen. Ik kan het slechts samenvatten: Vrienden die alles met elkaar kunnen delen, alles voor elkaar over hebben en elkaar in alles vertrouwen, vriendschap die ook een stootje kan velen en waar ieders eigen mening wordt gerespecteerd. "Kameraadschap".

Nu zien ze elkaar, na een lange periode weer terug in de wetenschap,  dat het de laatste keer zal zijn. Het is een uiterst roerend weerzien, twee vrienden die elkaar omhelzen en knuffelen en een traantje laten. En ik moet u eerlijk bekennen, ik houd het dan ook niet altijd droog.

Dit soort programma's wordt door sommigen al bij voorbaat en ongezien afgedaan als EMO teevee , een mening die met veel bravoure wordt uitgesproken. Ik denk dat ze zich niet willen laten raken en dat ze het tonen van emotie als een vorm van menselijke zwakheid zien.

Het was roerend om te zien en heel mooi in beeld gebracht, de aankomst  - maar ook vier weken later weer het vertrek.  Daar staan dan weer die oude mannen, de ene houdt de andere, behebt met een ouderdomsziekte, zo krampachtig vast. Het is de moeite van het loslaten en het nooit meer elkaar terugzien.

Op de vraag aan de in Nederland achterblijvende vriend wat die vriendschap voor hem inhield kwam misschien een vreemd en verbluffend antwoord: 

"Als hij een vrouw was geweest, dan was ik met hem getrouwd".

Het werd wat lachend gezegd maar ik meen te weten hoe bedoeld werd. U ook?

Eigenlijk moeten we ons de vraag stellen hoe wij zelf vriendschap invullen en ervaren.

Dat is heel persoonlijk en afhankelijk van eigen karakter en toegankelijkheid.

Van één ding ben ik wel overtuigd, dat iedereen, maar dan ook iedereen hunkert naar  vriendschap, naar kameraadschap voor het leven. Ook degenen die zo hard roepen, dat ze het wel zonder kunnen.

In de bijbel staat ook nog zo'n prachtig mooi verhaal over kameraadschap van David met Jonathan en met een soortgelijke uitspraak

Als David hoort van de dood van Jonathan bezingt hij de kameraadschap in het "Lied van de boog" (2 Samuel 19-27)

met onder andere:

"Jonathan ligt gesneuveld op heuvels

het verdriet verstikt mij

Jonathan,

je was mijn broeder, mijn beste vriend

jouw liefde was mij dierbaar, meer dan die van vrouwen"

(25-26)

Ik heb mijn maatje wel gevonden. Na jaren kwam ik er steeds meer achter dat ik er mee getrouwd ben. En dat al bijna 45 jaren lang.

20170909 kunstenaar Piet Lampen op Open Monumentendag.

In de loop van de tijd zijn er vele Open Monumentendagen klakkeloos aan ons voorbij gegaan. Maar op deze dag, zaterdag 9 september besloten we om onze lokale kennis van architectuur, historie, kunst en oude ambachten wat op te vijzelen.  Daarvoor hadden we een drietal locaties in eigen woonplaats Vriezenveen uitgekozen, namelijk de Smeltschuur, het Harmsenhuis  en de Leemansmolen. 

De eerste twee waren mij wel bekend vanuit publicaties en boeken maar nog nooit door mij met een bezoek vereerd;  een ernstige  tekortkoming voor een geboren en getogen Vriezenvener, die zich wel degelijk van de eigen lokale historie bewust is.

We reden als eerste naar het Oosteinde, naar de Smeltschuur  en we hadden geen enkel  idee van wat we daar in die toonzaal van Raab Kärcher nog meer zouden kunnen aantreffen.

Na een warm ontvangst betraden we deze rechthoekige ruimte om te constateren dat de historische waarde  als  vertrekpunt van de Rusluie naar Sint Petersburg groter is dan het bouwwerk zelf. Het is inderdaad een mooi fraai gerestaureerd gebouw maar het lijkt wel te zijn opgeslokt door zijn omgeving.  Je moet er wel van weten en er dan gericht naar zoeken.

Eenmaal binnen werd ik als liefhebber van realistische kunst met een voorliefde voor portrettekenen toch wel blij en zeer aangenaam verrast door de daar ten toon gestelde werken van plaatsgenoot Piet Lampen.  Een groot deel bestond uit portrettekeningen. 

Met recht echte sieraden tussen de sierstenen van Raab Kärcher. 

Sprekende beelden met een fijngevoeligheid voor detail,  in fijne lijntjes van rimpeltjes en schaduwvlakken,  die aan de portretten hun  karakteristieke  gezichtsuitdrukkingen meegeven.  Daar moet naar kijken, het indrinken en laten bezinken om het helemaal tot je door te laten dringen. Dan proef je kunst.

Ik sprak Lampen en hoorde dat zijn liefde voor tekenen al dateert vanaf de lagere school. Het is verrassend om achter een mij alleen van gezicht bekende plaatsgenoot ineens een ware kunstenaar te ontdekken.  Zo schuilen er  vermoedelijk wel meer verborgen talenten in de  Vriezenveense samenleving.

Ze mogen zich best wat meer presenteren en etaleren via de bekende lokale of regionale podia en ook de Vriezenvener (ik incluis) zou zich wat meer voor de lokale kunst kunnen interesseren en het waarderen.

Na dit eerste bezoek aan de Smeltschuur was mijn Open Monumentendag al volledig geslaagd.

Piet Lampen presenteert zich als autodidactisch beeldend kunstenaar , die zich vooral bezig houdt met tekenen en schilderen maar ook andere kunstvormen zijn hem niet vreemd (bijv. houten sculpturen)

Wilt u meer weten;  hij heeft een eigen website: www.pietlampen .nl  en op social media is hij te vinden met een Facebook account onder eigen naam.

Tussen 5 en 28 oktober presenteren amateur kunstenaars uit de gemeente Twenterand weer hun werken in de Peddemorsboerderij,Westeinde 342 te Vriezenveen.

Ik heb  het in mijn agenda gezet. Het is zelfs waarschijnlijk, dat ik er meer dan één keer zal komen.

20170831 bloggen - zin of onzin tussen de bedrijven door.

Wanneer mijn vrouw 's middags werkt, flans ik het voedsel in elkaar en bereid zo het avonddiner. Avonddiner is wel een hele zware titel voor een door mij klaargestoomde warme maaltijd. Ik ben een redelijke kok, daar waar het mijn voorkeur betreft van  "de gewone Hollandse pot" met aardappelen, groente en vlees. Een strategische keus want ik loop daarbij  maar weinig risico. Gelukkig ben ik nog niet zo'n hopeloos geval als de vrouw van een oud collega, die haar heel typerend  classificeerde met:  "Mien vrouw kân nich kok'n, die lut 't  water nog anbrann'n".

Ik houd mij bij het kokkerellen altijd strikt aan de instructies, die zo minuscuul mogelijk afgedrukt staan ergens op een uithoek van de verpakking. Maar vandaag wijk ik af van de Hollandse pot en ben ik zo waar ook nog culinair creatief en kook ik zelfs buitenlands, macaroni van een gerenommeerd merk,  van oorsprong een Italiaans product , afkomstig uit een Duitse fabriek en met teksten in verschillende talen. Dat moet kunnen in  het kader van de Europese eenwording en de zucht naar exotische versnaperingen.                                                                                                                           

En natuurlijk heb ik me weer strak gehouden aan de receptuur, met toegeknepen ogen, zo priemend gelezen, het hoofd gestoken onder de verlichting van de wasemkap.

Na een voldane maximale verorbering van dit behaaglijke goedje volgt een bevrijdende ontknoping van plotseling wel erg sterk krimpende en knellende kleding.  En daarna is er dan rust en ruimte voor de gewoonte -getrouwe bezinning : het lezen van een bijbelgedeelte  en wordt afgesloten met dankgebed. Het is toch een wonder, dat er iedere dag maar weer een dampende pan met warm eten op tafel staat.

Dat eten koken is er na mijn pensionering met een nog partime werkende vrouw naast mij zo maar logischer wijs als vanzelf  ingeslopen. Nu bijna een jaar een AOW - er.  Na 47 jaar werken buitenshuis zit je dan ineens thuis. Dan verschuiven er vastgeroeste huishoudelijke panelen. Ik zuig nu het stof, ik kook en ik strijk mijn eigen goed om mijzelf het gevoel te geven van enig nut  te zijn in deze tweepersoons samenleving. 

AOW is een gelukkige omstandigheid die veel vrije tijd verschaft en mij voortdurend een vakantiegevoel bezorgd, zelfs als het regent. Vrije uren die ik invul naar eigen inzichten en vaak met het ogenschijnlijk "niks doen". Maar mijn gedachten staan nooit stil en in persoonlijke afzondering en in waarneembare fysieke onbeweeglijkheid is mijn brein bruisend en heel gestadig als een radar actief. Voor een stiekeme toeschouwer ben ik dan blijkbaar bezig met "niks doen". 

Dat inspannende "niks doen" ervaar ik nu pas als een verworven recht. Het heeft wel even geduurd om zover te komen. Ik voelde mij eerst schuldig  om met niks doen zomaar het geld in de schoot geworpen te krijgen. Een verworven recht op basis van solidariteit, verkregen na jaren van vereiste  investering. Maar het went wel en ik voel mij inmiddels helemaal ingeburgerd bij het grote en hard groeiende grijze Nederlandse legioen.

In vele wakkere nachten zit deze Parky soms urenlang beneden alleen te wachten, verveelt zich echter geen enkel ogenblik . En gedurende dat ogenschijnlijk zitten niksen komt deze veel- dan wel nietszeggende onzin tot stand wat u nota bene op dit moment zelf zit te lezen.

Bloggen is de vermakelijke toestand om je zelf te uiten!

....maar wat een ander daar nu wel van vindt.....?

20170829 de laatste halte

Ik zag je bij de halte staan
je keek me zo indringend aan
en in jouw oog zag ik een traan.

Ik kende jou helemaal niet
maar ik voelde jouw verdriet
en hoewel ik je dus niet kende
peilde ik onmiskenbaar jouw ellende.

Je keek me aan zo treurig en zo lief
hè, waarom moest ik daar nu net wezen
om dat verdriet op jouw gezicht te lezen.

Kijk liever naar een ander asjeblief
hoe kun je nu van mij verwachten
dat ik jouw pijn zou kunnen verzachten.

Ik spreek niet gauw een onbekende aan
maar kon gewoon niet aan jouw blik ontkomen.
Had ik die blik en mijn eigen gevoel weerstaan
ik zou het me later zeker kwalijk hebben genomen.

Met schroom stapte ik behoedzaam naderbij
en durfde jou nu zelf eens aan te kijken
Jouw ogen die mij geheel doorboorden
zeiden mij meer dan wel duizend woorden.

Ik vroeg: 'Wat is er, wat scheelt eraan"
waarna jij je gewoon liet gaan
jij klampte jou zo aan mij vast
en nooit ben ik meer los van jou gekomen.

Vanaf die halte hebben we samen de bus genomen
en de lange reis van ons hele leven ondernomen.
Verdriet verandert in decennia van intens geluk
ons lieve lange leven kon gewoon niet stuk.

We zijn bij meerdere haltes wel even gestopt
maar samen toch steeds weer doorgereisd
en in een mooie lange tijd met - en in elkaar vergrijsd.

Aan elke mooie reis komt helaas een eind
en bij die laatste halte ben jij nu uitgestapt
ik mis je zo…..en zie hoe de bus uit 't zicht verdwijnt.

Ik sta nu soms nog even bij die halte alleen te wachten
in gedachten denk ik hoe we eens samen lachten,
dan zie ik jouw voor mij met die allereerste blik
en ervaar nog weer heel even …….. een klein beetje schik.

20170820 Onbevooroordeeld vrienden maken - Doorgrond mij, ken mijn hart o Heer

Enig onderzoek in de psyche van een ander mens
voldoet nooit aan des onderzoekers verwachte wens
geeft meestal blijk van een haast onmogelijke zaak
stelt wel helaas en vaak wat verborgen feiten aan de kaak.

Op zoek naar wat je nu van iemand anders vindt
is speuren in de kronkels van een lastig labyrint.
't Is gecompliceerd echt iemand te doorgronden
niemand is volmaakt, ieder heeft zijn verborgen zonden

Over een ander heb jij op voorhand wel jouw gedachten
wat jij van hem wilt of denkt te kunnen verwachten,
en meestal is dat als ik mij in jou niet heb vergist
nou juist datgene, wat je zelf zo erg ontbeert en mist.

Iemand echt leren kennen in een nieuwe relatie,
is maar beperkt en dat leidt soms tot eigen frustratie
Stel jezelf dan eerst de vraag wie jijzelf nu wel bent
om te beseffen dat jij jezelf nog onvoldoende kent.

De ander niet direct met lastige listige vragen bestormen
om geforceerd een afkeurende mening over hem te vormen
maar hem gewoon als je naaste in zijn eigen waarde laten
en niet zo snel oordelen, zoals helaas al zo velen.

Maar ga eerst eens bij jezelf heel intensief te rade
en wordt ontdekt aan dat jouw eigen stiekeme kwade
dat je nooit openlijk beleed maar waarvan je wel weet
dat God die in 't verborgen ziet, Hij vergeet dat zeker niet.

"Doorgrond mij, ken mijn hart, o Heer.
Zijn mijn gedachten tot uw eer?
Zie of mijn wegen heilig zijn,
mijn paden recht,mijn daden rein.
En doe mij toch met vaste schreden
de weg van eeuwig heil betreden".
(psalm 139:6)

Van zijn stiekeme bedreven zo zondige gedoe
was hij oprecht en gewetensvol zo hopeloos moe
kon die ongerechtigheid niet langer meer verdragen
schepte in God's liefde het grootste behagen.

Achtte verzoening door 't offer van Jezus dood zo groot
verachtte wat de zonde van de wereld hem bood.
Hij heeft voor God oprecht zijn zonden benoemd en beleden
Mag weten dat die genadig hem zijn vergeven en vergeten.

Hij koestert nu sterk het verlangen
nu onbevooroordeeld en geheel onbevangen
nieuwe vrienden in liefde tegemoet te treden.

Hij maakt nu zijn eerder afgewezen mensen uit het verleden
tot gewaardeerde vrienden als naasten in de wereld van heden
en vertelt ze hartstochtelijk en toegewijd, hoe dan
Jezus ook hun lot ten goede keren kan.

20170816 'n vjennekloet'n

In 't aloude Vjenne van weleer is 't zaad gezaaid
en dat heeft toen werkelijk wortel geschoten,
werd eerst besprenkeld en later licht begoten,
ter voltooiing nog eens flink besproeid
is hij tot een vaste winterharde plant uit gegroeid.

Hij heeft in hete, zwoele en ook in zachte zomers
jaarlijks zoet geurend en zo zonnig kleurend 
heel uitbundig en òh zo boeiend bont gebloeid.

De plant werd eens voor een periode verzet
en op vreemde voedingsbodem overgezet,
de zandgrond werd vervangen door rivierklei.

Voor die plant was dat zeker een vruchtbare tijd
heeft zich daar vermeerderd, is wel dubbel uitgedijt,
jaren later kwam er weer een grondruil rond,
en keerde hij terug op eigen humusrijke grond
in een mooie lente van het zo geliefde Twente.

Op Vjèènse bodem nu al weer vele jaren vergaard,
die blijven voor altijd in 't hart en 't hoofd bewaard;
aan Tukkers en aan alle mensen in heel het land
roept nu die flink uit zijn kluiten gegroeide plant,
blij verrukt, dat z'n groei en bloei zo goed is gelukt.

En dankbaar verkondigt hij nu vrolijk en blij:
"weet u………..,
het allerbeste nog gedijen wij
doar woar wie hoaste altied hebt ewoond
op die vertrouwde oale vjennegróónd
dat is voor óóns as rasechte vjennelui
zeker wel zo mooi en……… onmeunig gezóónd".

"Ik ben 'n Vjennekloet' n".

20170731 Objectieve journalistiek… ho maar….! Jinek versus van der Staaij

In het centrum van de nationale publieke aandacht wordt de meest actuele en recente politiek nader besproken. Dit vindt plaats in het wekelijkse gesprek met de minister president (MP) en in actualiteitenprogramma's. Dit gesprek mag best kritisch zijn maar dient ook eerlijk te zijn en bovenal objectief en met respect voor de positie van de MP. (ongeacht eigen politieke voorkeur)

Nou, daar mankeert m.i. nog wel het één en ander aan. Daar heb ik in het verleden minder goede voorbeelden van gezien en dat werd afgelopen week in een praatprogramma Jinek nog maar weer eens herhaald.  Reden genoeg om in de pen te klimmen.

TV bekende journalisten krijgen de eer voor het houden van het "gesprek met de minister president".  Zo af en toe kijk ik wel eens naar deze soms boeiende en soms smakeloze vertoning. Dat leidt bij mij tot instemming of afwijzing dan wel tot ware ergernis.

Een poosje geleden:

Sven Kockelmann  (SK)  is verslaggever/journalist bij het hernieuwde actualiteitenprogramma Brandpunt van de KRO. Hij wordt vereerd  met het te voeren gesprek met de MP. Hij zit met een zekere spanning op zijn gezicht tegenover de immer breed glimlachende MP. Een glimlach die gans Nederland gerust moet stellen, dat het met Nederland goed gesteld is. 

SK  heeft zich goed voorbereid en vragen overdacht en in zijn hoofd geprent . Na een formeel welkom vuurt hij zijn vragen af als knallende salvo's uit een repeteergeweer want hij heeft maar weinig tijd om aan te tonen wat er allemaal mis met de BV Nederland en de daarvoor verantwoordelijke zit tegenover hem en moet boeten.

SK kijkt met uitgestoken nek en met grote bijna uitpuilende ogen richting zijn opponent als een roofdier, dat op het punt staat zijn prooi te verslinden.  Achter de gestelde vragen kun je als toehoorder al destilleren welk antwoord SK verwacht. En als dat antwoord hem niet bevalt (of weggelachen wordt)  onderbreekt hij keer op keer heel bruut  de MP en komt hij met een vervolg vraag. 

Dat werkt niet en dat blijkt. Het is zo niet het wekelijks praatje met de MP maar wordt zo meer de show van SK en mijn ergernis.

Actueel:

Een ander voorbeeld zag ik afgelopen week in het programma Jinek. In dat programma verscheen  SGP politicus en fractievoorzitter Kees van der Staaij. Hij zat daar als een vreemde eend in de bijt van een wereld die helemaal de zijne niet is. 

Hij werd nader aan de tand gevoeld (die werd bijna getrokken) over zijn artikel in The Wallstreet Journal  over de toepassing van het Nederlandse euthanasiewetgeving.  Hij vroeg daarvoor internationaal de aandacht voor dat onderwerp. Het artikel was verschenen met een niet gewilde en een wel erg ongelukkige kop er boven. Een aansprekende en prikkelende kop is de vrije keuze van de krant en v.d. Staaij kan daar zelf geen invloed op uitoefenen. Voor Nederland, het standpunt van de SGP en voor Jinek was deze kop fout, één die de lading niet dekte, maar…. wel reden was voor Jinek om der Staaij te verwijten, dat hij "Nederland te kakken had gezet". 

Even los gezien van het beladen onderwerp euthanasie wil ik het hier hebben over de wijze van  ondervraging. Ik zag daarin bij Jinek namelijk heel veel terug van SK.  Zij luisterde amper naar wat van der Staaij zei maar was alleen bezig om haar eigen gelijk te halen. 

Zij kon niet het respect opbrengen voor een al zo lange  en vaste visie op het euthanasiebeleid van een gevestigd christelijk Nederlands volksdeel. Objectiviteit was ver te zoeken en subjectiviteit overheerste. In het programma zelf werd later nog gezegd, dat zij hem wel stevig had aangepakt. Ik vond het meer onheus en respectloos bejegend.

Ik heb respect voor der Staaij dat hij daar zijn politieke nek heeft durven uitsteken in het hol van de leeuw.  Hij was dat, gezien het onderwerp ook wel aan zichzelf en de partij verplicht, vind ik. En Jinek, zij heeft hem niet klein gekregen. Van der Staaij bleef goed argumenteren vanuit zijn geloofsovertuiging.

Jinek is een scherp debater  en weet goed leiding te geven in heftige discussies. Jinek is een programma zoals er tegenwoordig wel meer van zijn. Daar worden verschillende  onderwerpen, van heel emotioneel beladen tot heel ontspannende onderwerpen samengevoegd tot een (contrasterende)  doorsnee van wat nu samenleving heet. 

De journalistiek verwijt de politiek vaak verharding (terminologie)  in het parlementaire debat. Nou, qua stijl van ondervraging kan de journalistiek er zelf ook wel van! 

En ja…..bij gelegenheid blijf ik echt wel kijken naar dat soort programma's als Jinek.  Je moet toch weten in welke wereld je leeft en soms ergert……. om je eigen standpunt te kunnen bepalen!

Nederland Waterland

Nederland
wassend waterland
door water, slib en zand
aangevoerd door sterke stromen
kan nieuw land stromend tot wording komen
opstuivend zand op het strand verhoogt de duinen
ons land ontvangt zo haar natuurlijke en gewenste veiligheid
van opgewaaide duinen en achter opgehoogde en versterkte dijken
tegen storm en stijgend water beschermd; de dijken mogen zeker niet bezwijken.
toch vestigen mensen zich daar en bouwen in het vaste vertrouwen van waterveiligheid.

Nederland
wassend waterland
is aan haar veiligheid gehecht
maar ook voortdurend in gevecht
met regen, wind en de overlast van water
ons land met enige regelmaat door stormen geplaagd
als Nederland weer eens door 't water ernstig wordt belaagd
dan schreeuwt men om actie, die noodzakelijk is en onvermijdelijk
want heel Nederland houdt graag het vage lijf en beide voeten droog
en kijkt daarbij, als een pronkende pauw, gepast maar toch heel trots omhoog

Ootmoedig bidden wij tot God
in 't verwachtingsvol vertrouwen
dat onze kusten en de dijken,
het om Zijn Naams Wil,
het nog maar weer eens zullen hou'en.

Zo leven wij in Nederland
door Gods hand
dan wel bewaard
en voor alle rampspoed
van een watersnood…….
nog maar weer eens
gelukkig genadig gespaard.

(Gert Pape)

Vrijheid,blijheid en het politieke machtspel

Leven met elkaar in 't vredig Nederland.
't Land binnen Europa, dat van alle kant
genoemd, geroemd wordt als goed en ò zo tolerant!

Met een ware vluchteling is Nederland begaan,
biedt wettig verblijf en gratis woonruimte aan,
voor wie de toelatingseis en  - toets doorstaan;
dat geldt voor alle vreemdelingen en culturen.

Landgrenzen bestaan wel maar zijn opengezet:
vrij internationaal verkeer, geregeld bij Europese wet.
Velen hebben er naar verlangd en naar gestreefd,
het thans bestaande feit: "Leve de Europese eenheid".

Maar………ja…….
mensen, meningen en die van landen meanderen
en veranderen van visie op voorspoed en geluk;
egoïsme en nationalisme laakt de Europese druk. 

Aan 't heilig Europa wordt nog immer getimmerd en verbouwd
maar menig Europeaan meent momenteel heel onomwonden,
dat het vertrouwen in de Europese eenheid is geschonden.
Veel onbegrepen wetgeving, financiële ondersteuningen en - injecties,
de geldsmijterij van die Europese regentenkliek maken hen zo ziek, 
dat het Europa door hen, voor eens en altijd, wordt gewantrouwd.

Elk land  heeft nu wel z'n eigen politieke eendagsvlieg
een grote bek met veel onparlementair geschreeuw en retoriek;  
hele volksstammen lopen maar achter die populisten aan,
ontvankelijk daarvoor door onmacht, onwil en eigen frustratie
vereren ze soms met (verbaal) geweld hun zo verheven politieke held
……… totdat die ene dag (of dagen) van die beperkte held,
ook zijn geteld en hij geheel onbewogen 
zonder enig meedogen zelf wordt geofferd en geveld.


En dan…….. 
vraag niet hoe het kan…………
dan begint het hele verhaal….
…… gewoon weer vooran…..
……het politieke machtspel !

Bijen en brood op de plank

Zwaar beladen met heel veel aan geel gewicht

aan beide zijden evenveel voor 't gemak van 't evenwicht

driest dronken badend van 't vele gele stuifmeel 

weldadig en volledig verzadigd , 't wordt hem nooit te veel

hij volgt gewoon zijn levensopdracht, instinct, ja zijn natuur

zich daarvan wel bewust, elk van zijn  gegeven bijenuur.

Heden zijn wij met die bij dan toch wel zo blij

want dankzij zijn kruisbestuiving leven wij

een dankbaar en nooit begrepen ding

door de grote Creator voor ons

weggelegd in zijn boeiende schepping.

Jonge spreeuwen

Jonge spreeuwen.

Op deTafelberg te Blaricum

Zonsondergang in de Engbertsdijksvenen 12-07-2017

20170704 over de Engbertsdijksvenen en de Groene Wereld

Over een echte welig groeiende "Groene Wereld" gesproken.....
daar heb ik mijn groenzoekend hoofd nog nooit over gebroken
niet oeverloos hoeven te speuren in één of ander mooi groen boek
want die groene wereld ligt zo maar groots en gratis bij ons om de hoek.
In volle glorie ligt hij daar mateloos mooi voor een ieder kant en klaar
in de "Engbertsdijksvenen" heel uitnodigend en gastvrij heel dichtbij.
Maak dan maar een frisse start met heel jouw natuurminnend  hart 

om te beginnen bij "het Huisken" te Kloosterhaar.

20170625 een meisje van veertien

Een meisje van nog maar veertien jaar, mysterieus en mooi,

zo schoon en zo schrander, bloeit zij in haar lentetooi,

niets lijkt haar in de weg te staan haar levensweg te gaan,

maar onzichtbaar is zij wel zó onzeker en wordt geplaagd,

en belaagd, door ook voor ons zo herkenbare levensvragen.

In het voor Neerlands oog zo'n hecht en voorbeeldig gezin

was zij de derde in de rij, zij zit er precies mooi midden in;

een keurige en degelijke familie bestaande uit vijf leden

met ouders die zelf ook hoge maatschappelijke functies bekleden.

Hard werken en studeren en ambities voor een goede baan

om  straks herkenbaar midden in de maatschappij te staan

gold voor de kinderen als een onuitgesproken maar stellige eis

te leveren in rapporten als een duidelijk en overtuigend bewijs.

De ouders zijn met eigen zaken zo intensief begaan

dat de behoeften van hun dochter hen finaal ontgaan.

Zij hebben haar toch alles gegeven wat ze ook maar hebben wou

hun dochter strekt hén tot eer, een mooie prachtige jonge vrouw

maar het door hen behangen meisje, stond liefdeloos in de kou.

In de ogen van de ouders ging het met haar helemaal verkeerd

hun dochter heeft hen zo ondankbaar en beschamend verlaten

maar wat er echt in haar omging hadden ze niet in de gaten.

Op zoek naar echte oprechte liefde heeft zij haar ware gevonden

daarmee de vaste traditie en de eer van haar ouders geschonden.

In Neerlands achterland vond zij haar man ver beneden haar stand

en stellig onteerd hebben de ouders zich nu van haar afgekeerd.

Zij trouwde een hardwerkende arbeidsman met een duidelijk plan

met zijn ambities om verder te komen koesterde hij mooie dromen

ooit zelfstandig ondernemer te worden, ook al duurt het nog tijden

want het gezin en het krijgen van kinderen mag er niet onder lijden.

Het meisje en haar hardwerkend man stichtten een prachtig gezin

bestaande uit vijf personen, die samen in vrede onder één dak wonen.

De moeder is de spil van het gezin, zij zit er prachtig mooi en midden in.

En toen naast het gezin voor haar voldoende tijd was vrijgekomen

heeft zij vrijwillig leiding in allerlei organisaties op zich genomen.

In die gemeenschap en in menig bestuur werd zij een centrale figuur.

En de kinderen schepten daarin het behagen,

dat zij hun moeder tot …….

hét  voorbeeld van hun eigen leven zagen.

Maar de ouders van het meisje van toen hadden nooit het fatsoen

hun fouten te erkennen en kwamen niet tot inkeer

dat doet dat meisje van toen, nu nog elke dag zo ontzettend  zeer

….. maar mocht ze het ooit over mogen doen

….. dan deed ze absoluut…… hetzelfde weer!

20170620 de frivole hippe kip

Deze arme kip slaat nu alarm
want hij heeft 't zo ontzettend warm
hij draagt 's zomers nog een winterjas
is daarmee bepaald niet in z'n sas.


Laten we daarom die kip nu eren
en hem verlossen en ontveren,
en hem volledig kaal plukken,
dat moet elke kipeter wel lukken.

Een kranige en koene kok
wil mij gratis culinair beleren
hoe ik hem vakkundig moet fileren,
maar 'k moet hem eerst nog vangen
want hij zit nog lekker in zijn hok.

Na het vangen, plukken en in stukken
snijden komt het kruiden en braden
en met dat culinair advies overladen
gaat de nog steeds verhitte kip
hup.. de pan in… in een wip.

Maar neem voor deze smakelijke hap
van deze soort dan wel de mannelijke haan
en laat de hennetjes maar mooi begaan
anders is het zo met dit hoen gedaan.

Uit die kipkruidig ruikend dampende pan
laat de kip nog peentjes zwetend weten
't is wel goed met mij …….
smakelijk eten…….
en geniet er maar lekker van!

't Is Daan de haan
hij heeft heel mooi voor mij model gestaan
Hij is absoluut de hoogste hanige baas
van alle kakelende kippen daar achter 't gaas
van 't Herman Jansenpark te Vriezenveen